Zussen Nora en Agnes moeten na het overlijden van hun moeder de confrontatie met hun vader aangaan. Ze staan niet te springen om hem weer in hun leven toe te laten, want hij liet zijn gezin jaren geleden in de steek om voorrang te geven aan zijn carrière als filmregisseur. Voor zijn nieuwste project wil hij filmen in hun huis en biedt hij Nora de hoofdrol aan. Als de opnames beginnen, probeert Gustav niet alleen zijn carrière nieuw leven in te blazen, maar ook de band met zijn dochters te herstellen. Maar wat als Nora zijn voorstel resoluut afwijst?
Joachim Trier snijdt gevoelige thema’s aan zoals complexe familieverhoudingen, moeilijke keuzes en offers, spijt en vergeving, maar hoedt er zich voor te vervallen in sentimentaliteit. Zijn poëtische beeldtaal, prachtige cinematografie en acteerprestaties op topniveau zorgden ervoor dat de film gelauwerd werd in Cannes. Laat er dus geen twijfel over bestaan: ‘Sentimental Value’, nu al genoemd als één van de beste films van 2025, mag je in geen geval missen.

Hilde Vanhoutte

Geen film die ons dit jaar al zo stil kreeg als ‘Sentimental Value’. Deze rijke familiekroniek geeft zijn geheimen traag prijs. Maar als eindelijk alle kaarten op tafel liggen, doen Renate Reinsve en Stellan Skarsgård je hart ontploffen.  De Morgen ★★★★★
Palmares: Filmfestival Cannes, Grand Prix

Alles begint met een banaal ongeval in Teheran. ’s Nachts, op een slecht verlichte weg, rijdt een man, op weg naar huis per ongeluk ‘iets’ aan. In de buurt van een garage begeeft zijn wagen het. Vahid, die daar werkt, lijkt de autobestuurder te herkennen. Hij meent dat hij de beul is, die hem ondervroeg en folterde toen hij gevangen zat. In een opwelling besluit hij hem te volgen en zint hij op wraak. Wat volgt is een aaneenschakeling van gebeurtenissen waardoor vijf personages met een gedeeld verleden, verbonden geraken.
Panahi, die twee keer in de gevangenis belandde, hoorde zijn celgenoten de vraag stellen: wat zou jij doen als je na je vrijlating een van je ondervragers of folteraars tegenkomt? De verdeelde reacties verwerkte hij in zijn film. Hoewel de regisseur in de gevangenis zat, filmverbod kreeg en het land niet uit mocht, bleef hij tussendoor clandestien films draaien in en over zijn land. ‘It was just an accident’ levert alweer stevige kritiek op het theocratische regime, maar toont ook verzet en weerbaarheid van de Iraniërs. Een spannende, bij momenten grappige film maar vooral een formidabele spiegel van de Iraanse maatschappij.

Hilde Vanhoutte

Een wraakverhaal dat bij vlagen donker-komisch en haast absurd is, maar nooit de diepe tragiek van het morele vraagstuk uit het oog verliest.  De Standaard ★★★★
Palmares: Filmfestival Cannes, Gouden Palm

Het verhaal speelt zich af in een naamloze Chinese stad, voor het merendeel in een smaakvol ingericht appartement. Hier woont de 15-jarige Tu Wei met zijn ouders, een gerespecteerd biologisch wetenschapper en een voormalige stewardess. Op school raakt klasgenoot Shuo lichtgewond door een foute actie van Wei, die zijn excuses aanbiedt en hem uitnodigt bij hem thuis. Shuo, een zwijgzame, wat mysterieuze eenling, accepteert en zal zich geleidelijk in de gratie werken bij Wei’s familie. Na een tragisch voorval kan Shuo voorgoed intrekken bij het gezin, waardoor de onderlinge verhoudingen grondig zullen wijzigen. Elk van de vier personages moet de confrontatie aangaan met zijn trauma’s en ontgoochelingen.
Lin Jianjie houdt de spanning en het sluimerend ongemak over de ware intenties van zijn hoofdpersonages vol, versterkt door een uitgekiende muziekkeuze en opvallend esthetisch camerawerk. ‘Brief History of a Family’ is een indrukwekkend debuut, dat je absoluut moet gezien hebben.

Hilde Vanhoutte

Een gestileerd mysteriedrama over controle, klasse en China’s dwingende éénkindpolitiek.  Knack Focus ★★★★

Algiers,1938, onder Frans bestuur. Meursault, een zwijgzame kantoormedewerker van rond de dertig, begraaft zijn moeder zonder enige emotie te tonen. De volgende dag begint hij al even apathisch een affaire met een collega. Daarna gaat hij verder met zijn dagelijkse leven, tot dat door zijn buurman Raymond wordt verstoord. En dan, op een bloedhete dag op het strand, vindt een dramatische gebeurtenis plaats....
Het gelijknamige boek van Albert Camus uit 1942, dat bij de publicatie op heel wat controverse stootte, werd lang onverfilmbaar geacht. Een uitdaging die François Ozon wèl aanging. Hij laat zien hoe een literaire klassieker overtuigend kan verfilmd worden. Hij kiest voor stijlvolle zwart-wit fotografie en blijft voor de setting trouw aan het boek. Vooral de apathie, ontmenselijking en de vraag naar het waarom achter een gruwelijke misdaad staan centraal.
De regisseur, een onwrikbare waarde binnen de Franse cinema, levert met ‘L’Étranger’ opnieuw het bewijs van zijn vakmanschap. En de centrale vraag uit het boek hoe de mens een zinvol leven kan leiden in een zinloze wereld blijft in de film ook nu nazinderen.

Hilde Vanhoutte

François Ozons lezing van Albert Camus' L'étranger is een zonverblindende ode aan de ondraaglijke leegte van het bestaan.  Knack Focus ★★★★

De vertoning gaat door in zaal 8.

In 1935 wordt Antoni Benaiges aangesteld als leraar in een dorpje in Burgos, Spanje. Zijn klas van jongens en meisjes tussen zes en twaalf jaar kreeg tot dan les van de strenge dorpspriester. Maar Benaiges pakt het anders aan. Hij laat hen ontdekkend leren en schrijven over hun dromen en ambities. Hij doet hen ook een bijzondere belofte: op een dag zal hij hen meenemen naar zijn geboortedorp aan zee, een hen onbekende wereld. De progressieve en atheïstische leraar, die ook schrijft in een links weekblad, loopt echter meer en meer in het vizier van de conservatieve dorpselite.
75 jaar later gaat Ariadna op zoek naar wat er met haar overgrootvader gebeurde tijdens de Spaanse Burgeroorlog en stuit zij op het verhaal van de geliefde leraar. Zo smelten verleden en heden samen.
Een publicatie uit 2013 van journalist en universiteitsdocent Francesc Escribano inspireerde de film. Aan de hand van het voorbeeld van één slachtoffer, die het opnam tegen achterhaalde opvattingen, brengt de cineaste dit lang verzwegen traumatisch verleden tot leven. Het resultaat is een schokkend en tijdloos historisch drama, dat niemand onberoerd zal laten.

Hilde Vanhoutte

Een aangrijpend historisch drama dat de zachte kracht van pedagogiek tegenover de brute werkelijkheid van politiek geweld plaatst. Fastforwardfilm ★★★★

Wat gebeurt er in je hoofd tijdens een eerste afspraakje? ‘Follemente’ volgt Piero en Lara, die voor hun eerste date bij Lara thuis, een knus appartement in Rome, hebben afgesproken. Ongeveer anderhalf uur lang laat de film ons meekijken in de hoofden van het koppel. De strijd tussen hun verlangens, angsten en twijfels is inventief en kleurrijk in beeld gebracht door personages: in een wat ouderwetse studeerkamer volgen we de vier mannelijke souffleurs; in een elegant salon discussiëren de vier vrouwelijke adviseurs geanimeerd.
Paolo Genovese (‘Perfetti Sconosciuti’) wil laten zien hoe moeilijk het is om te communiceren en hoe tegenstrijdig en verwarrend onze gedachten kunnen zijn bij een eerste ontmoeting. Met inventieve beelden en zijn acht kleurrijke emoties, door een onweerstaanbare cast tot leven gewekt, onthult ‘Follemente’ stereotypen en gemeenplaatsen, maar ook de chaos van verliefd worden. Een onderhoudende romantische komedie, nu al een kaskraker in Italië, waarin we onszelf kunnen herkennen en ons zullen afvragen welke stem òns vooral dirigeert.

Hilde Vanhoutte

‘Follemente’ is een sprankelende, originele blik op liefde, communicatie en de complexe werking van het menselijke hart. FilmFest Gent ★★★★ ½

In ‘Heldin’ volgen we verpleegkundige Floria, een alleenstaande moeder, gedurende één nachtshift in een Zwitsers ziekenhuis. De chirurgieafdeling is onderbemand en toch verzorgt Floria haar patiënten deskundig, warm en met grote toewijding. Maar naarmate de nacht vordert, wordt haar werk steeds meer een zenuwslopende race tegen de klok.
Petra Volpe wilde al lang een film over dit onderwerp maken. Nadat ze het boek van verpleegkundige Madeline Calvelage over één dienst had gelezen, begon ze onderzoek te doen, consulteerde ze tientallen verpleegkundigen en wist ze welke film ze wilde maken. Leonie Benesch, die in ‘Das Lehrerzimmer’ een idealistische leerkracht vertolkte die klem kwam te zitten tussen de schoolleiding en haar leerlingen, schittert opnieuw en draagt in haar eentje de hele film. 
‘Heldin’ sleurt ons mee in het enerverende ritme van één nachtverpleegster, die model staat voor de vele Floria’s in de zorgsector. Een realistisch, maar benauwend beeld van de veel te hoge werkdruk op de ziekenhuisvloer. En een oproep tot waardering voor alle helden en heldinnen in de zorg!

Hilde Vanhoutte

Leonie Benesch schittert in een onsentimentele vertolking als verpleegkundige op een onderbemande afdeling. Bloedstollende cinema. De Standaard ★★★★

De film vertelt het waargebeurde verhaal achter een van de meest ambitieuze architectuurprojecten van de 20ste eeuw, de ‘Grand Projets’ waarmee de Franse president François Mitterrand de opdracht gaf voor een reeks moderne monumenten die Parijs opnieuw moesten vormgeven.
De architectuurwedstrijd in 1983 voor de Grande Arche in de zakenwijk La Défense en in het verlengde van het Louvre en de Arc de Triomphe wordt tot ieders verbazing gewonnen door de Deense architect Otto von Spreckelsen, in Frankrijk een nobele onbekende. Zijn visionaire ontwerp, botst evenwel op bureaucratie, politieke inmenging en technische obstakels. Demoustier toont hoe von Spreckelsen, door Claes Bang met een hypnotiserende intensiteit vertolkt, zijn artistieke zuiverheid tot het uiterste verdedigt, zelfs ten koste van zijn gezondheid. Hij levert een nauwkeurig tijdsbeeld van Parijs in de jaren ’80, zowel visueel als politiek.
Net als Oscarwinnaar  The Brutalist’  is het even fascinerende ‘L’Inconnu de la Grande Arche’ een film die laat zien hoe een man zijn ziel verankert in steen en hoe ware kunst geen compromis verdraagt.

Hilde Vanhoutte

‘L'inconnu de la Grande Arche’ is een ode aan de koppigheid van een kunstenaar, en een kritische blik op hoe systemen creativiteit kunnen verstikken.  FilmFest Gent ★★★★

‘Father Mother Sister Brother’ is zorgvuldig opgebouwd als een drieluik over de soms moeizame, gespannen of afstandelijke relatie tussen ouders en hun volwassen kinderen enerzijds en tussen die kinderen onderling. Elk verhaal speelt zich af in een ander land. Vader in het eerste deel woont ver weg van de bewoonde wereld in Noord-Oost Amerika, Moeder in het tweede deel in Dublin, Ierland,  en met Zus Broer zijn we in Parijs. Jarmush neemt de tijd om de verschillende karakters te bestuderen en observeert zonder te oordelen. De eerste ontmoetingen verlopen overwegend stug, met ongemakkelijke stiltes en soms inhoudloze uitwisselingen. De drie verhalen staan los van elkaar maar worden inventief verbonden door terugkerende motieven, vragen of uitspraken en door ingenieus camerawerk.
Regisseur Jim Jarmush zoekt geen conflict en geen actie maar geeft de absurditeit van familialie relaties weer op zijn ongehaaste manier, met vleugjes droge humor, melancholie of af en toe een zweem van tederheid. Met zijn topacteurs levert hij opnieuw een intrigerende filmparel af, waarvoor hij onverwacht maar zeer terecht de hoogste bekroning kreeg in Venetië.

Hilde Vanhoutte

Een uniek portret van drie families en hun zwakheden, zowel grappig als irritant, uitstekend geacteerd. The Hollywood Reporter
Palmares: Filmfestival Venetië, Gouden Leeuw

Indringend filmportret van fotograaf Ernest Cole (Pretoria 1940-1990), de geëngageerde chroniqueur van het Apartheidssyteem in het toenmalige Zuid-Afrika. In 1967 verscheen zijn eerste fotoboek House of Bondage dat prompt verboden werd. De auteur, persona non grata, vluchtte noodgedwongen naar de VS, waar hij nooit heeft kunnen aarden. Ook daar zag hij hoe zwarten werden gediscrimineerd. Hij bleef hen fotograferen, maar belandde in de vergetelheid en stierf in armoede zonder ooit te kunnen terugkeren naar zijn vaderland.
Van de Haïtiaanse geëngageerde filmmaker Raoul Peck is bekend dat hij belangrijke figuren zoals Patrice Lumumba of James Baldwin (‘I am not your negro’) een stem wil geven of teruggeven. Van de nabestaanden van Ernest Cole kreeg hij de vraag om een documentaire over hem te maken. Cole’s werk leek verloren tot in 2017 zo’n 60.000 negatieven ‘ontdekt’ werden in een Zweedse bankkluis. Deze indringende documentaire maakt de omzwervingen, de onrust en de woede zichtbaar van de passionele kunstenaar Ernest Cole, wiens fenomenale werk nog altijd actueel is.

Freddy Sartor

Raoul Peck geeft fotograaf Ernest Cole een prachtig eerbetoon met een film, die in- en uitzoomt op zijn leven en werk. Filmtotaal ★★★★
Palmares: Filmfestival Cannes, Prijs beste documentaire

Ongemeen boeiend portret van Moeder Teresa (1910-1997) die in 1948 het Loreto-Entally klooster in Calcutta verlaat en voor een verscheurende keuze staat: zelf moeder worden of een eigen orde beginnen om te kunnen zorgen voor “de armsten onder de armen”. In zeven beslissende dagen evoceert ‘Mother’, zoals iedereen haar noemde, haar innerlijke strijd vóór ze haar later beroemd geworden werk begon. Dat wordt knap veruiterlijkt door haar alterego Agnieszka, haar collega-zuster die Moeder Teresa moet opvolgen maar zwanger is en abortus overweegt. Wat regelrecht indruist tegen Moeder Teresa’s principes.
Filmregisseur Teona Strugar Mitevska - zoals Moeder Teresa geboren in Noord-Macedonië - portretteert Teresa, uitstekend vertolkt door Noomi Rapace, als een harde tante, gedreven door idealen maar ook worstelend met macht. Mitevska maakte eerder al een documentaire (‘Teresa and I’) over de intussen heilig verklaarde zuster. ‘Mother’ is evenwel een onconventionele biopic: met scherpe dialogen en zelfs een vleugje magisch-realisme gaat de film op zoek naar de ambitieuze, complexe, zelfs tegendraadse vrouw achter de mythe. Zó zag je Moeder Teresa nog nooit.

Freddy Sartor

Een gedurfde interpretatie, complex en intens, met flinke weerhaken en soms ferme gitaren op de soundtrack.  De Standaard ★★★

Een even onthullende als onthutsende flard geschiedenis. Zeven kerngezonde jonge Duitse vrouwen worden anno 1943 door de nazi’s gerekruteerd om het eten van Adolf Hitler voor te proeven. De Fuhrer, paranoïde tot en met, vreest namelijk door zijn entourage te worden vergiftigd. Een van deze proefsters is Rosa, die vluchtte uit het gebombardeerde Berlijn naar het platteland in Oost-Pruisen. Ze verblijft sinds kort bij de ouders van haar Gregor, die onmiddellijk na hun huwelijk onder de wapens werd geroepen en naar het Oostfront is gestuurd. Het is bang wachten op enig nieuws van hem. Intussen beseffen de vrouwen, die meer en meer van eenzaamheid wegkwijnen, al te zeer dat “de oorlog hen alles afneemt”.
Pas in 2012 onthulde de echte Rosa - ze was toen 95 jaar - dat ze tijdens WO II een van de proefsters was. De Italiaanse filmregisseur Soldini die zich door een roman liet inspireren, reconstrueerde deze weinig bekende voetnoot uit de Duitse geschiedenis met accurate en visuele flair en maakte er een stevige en hartverscheurende anti-oorlogsfilm van.

Freddy Sartor

Soldini focust zich in realistische en ingetogen stijl op vrouwen van wie het leven op het spel staat, gevangen tussen honger, angst en morele dilemma’s.  Fastforwardfilm ★★★

Op 29 januari 2024 krijgt de Rode Halve Maan in Gaza een noodoproep. Aan de lijn Hind Rajab, een vijfjarig Palestijns meisje dat smeekt om hulp. Ze zit in een auto die onder vuur wordt genomen door Israëlische militairen. Een team vrijwilligers probeert een reddingsactie op te zetten, maar botst voortdurend op militaire restricties, procedures en bureaucratie. Ondertussen proberen ze Hind aan de lijn te houden en gerust te stellen. Maar hoe langer de nacht duurt, hoe onwaarschijnlijker de redding wordt...
Kaouther Ben Hania reconstrueert uiterst precies de uren, voorafgaand aan het tragische einde van Hind, door de opnames van het telefoongesprek te verweven met scènes gebaseerd op ooggetuigenverslagen. Ze beschrijft ook de psychologische tol van de vrijwilligersinzet in Gaza.
‘The Voice of Hind Rajab’ was ongetwijfeld de meest besproken titel op het laatste Film Fest Gent. De regisseur toen ze haar prijs in ontvangst nam: "Ik kan geen wereld accepteren waarin een kind om hulp roept en niemand komt. Die pijn, dat falen, is van ons allemaal." Een dwingende oproep om onverschilligheid en afstandelijkheid te doorbreken.

Hilde Vanhoutte

‘The Voice of Hind Rajab’ is één van de aangrijpendste films van het jaar: de bikkelharde realiteit gutst rauw, ongefilterd en hartverscheurend uw ziel binnen. Humo ★★★★
Palmares: Festival Venetië, Grote Juryprijs – Film Fest Gent, Grand Prix Beste Film.

Op 24 januari 1975 gaf de Amerikaane jazzpianist Keith Jarrett met "The Köln Concert" een van zijn meest memorabele optredens. Vijftig jaar later zet “Köln 75” Vera Brandes, het brein achter dat concert, in de kijker. Als tiener had ze al een hevige passie voor jazz en wilde ze carrière maken in de muziekindustrie, al was het maar om zich te bevrijden van haar dominante, conservatieve vader. Amper zestien organiseert ze al enkele optredens. Met succes. Wanneer ze tijdens een driedaagse in Berlijn in de ban raakt van jazzpianist Keith Jarrett, zet de ambitieuze en rebelse Vera alles op het spel om hem te strikken voor een concert in het Operagebouw van Keulen. Het lijkt een onmogelijke opdracht: ze moet de ene na de andere tegenslag overwinnen, maar met de hulp van haar vrienden krijgt ze Jarrett toch op het podium.
Het solo-concert maakt van hem in één klap een wereldster. Maar de ware ster in dit geweldig en onwaarschijnlijk verhaal is Eva Brandes, erg aanstekelijk vertolkt door Mala Embe. Laat u meeslepen door dit waanzinnig avontuur, een ode aan durf en ondernemerschap.

Hilde Vanhoutte

‘Köln 75’, een energieke, grappige en sterk gespeelde ode aan de mensen achter de schermen van de creatieve sector. VPRO ★★★★